روزی روزگاری؛ روایت دلپذیر از آدم ها و فضای بیابانی، راهزنان خشن اما دوست داشتنی چگونه ستاره های تلویزیون شدند؟

به گزارش پرسینا بلاگ، سریال روزی روزگاری به کارگردانی امرالله احمدجو که نخستین بار در ابتدای دهه هفتاد روی آنتن تلویزیون رفت این روزها از شبکه آی فیلم درحال پخش است.

روزی روزگاری؛ روایت دلپذیر از آدم ها و فضای بیابانی، راهزنان خشن اما دوست داشتنی چگونه ستاره های تلویزیون شدند؟

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری خبرنگاران، این روزها سریال روی روزگاری از شبکه آی فیلم درحال پخش است. سریالی به نویسندگی و کارگردانی امرالله احمدجو و تهیه کنندگی بهروز خوش رزم که نخستین بار در سال 1371 از شبکه یک سیما روی آنتن رفت. روزی روزگاری در زمان خود از سریال های پربیننده و به اصطلاح خیابان خلوت کن تلویزیون بود.

روزی روزگاری کِی و کجا بود؟!

اگرچه در سریال اشارات معینی به تاریخ وقوع داستان نمی شود، اما از شواهد و قرائن پیداست که ماجرا مربوط به اواخر حکومت قاجار و دوران آشفتگی و فقدان قدرت فائقه مرکزی است. از طرف دیگر، جغرافیای داستان هم بیشتر یادآور مناطق نیمه بیابانی فلات مرکزی و جنوب غربی ایران (شاید بین شیراز و اصفهان) است.

البته محل فیلمبرداری سریال در اطراف شهرستان میمه اصفهان (زادگاه امرالله احمدجو) است اما انگار او به عمد تلاش کرده تا اشاره مستقیمی به این تاریخ و جغرافیا نشود تا این اثر، آینه تمام قد پیشینه روستایی و ایلیاتی بخش عمده ای از ایرانیان باشد.

داستانی که تکراری نشد

داستان سریال درباره رقابت دو سرکرده گروه راهزنان به نام های مراد بیگ(خسرو شکیبایی) و حسام بیگ (محمود پاک نیت) است که برای معین قلمرو راهزنی خود با یکدیگر منازعه و جنگ دارند.

مرادبیگ در یک درگیری به سختی زخمی شده و پیکر زخمی و خون آلود او تسط عده ای از روستانشینان حاشیه بیابان پیدا می شود. در بین روستائیان زنی مسن و دنیادیده و مقتدر به نام خاله لیلا (ژاله علو) از مرادبیگ تا رسیدن به بهبودی مراقبت می کند.

مرادبیگ که عمری آواره کوه و بیابان بوده و از طریق راهزنی گذران عمر کرده، حالا تحت حمایت خاله لیلا و با راهنمایی او به تدریج روحیه خشن و سرکش خود را کنار می گذارد و رام و آرام می شود. این در حالی است که حسام بیگ در نبود رقیبی مزاحم و سرکش همچون او، با قوت بیشتری به فعالیت های خود ادامه می دهد.

این خلاصه داستان و تم تکراری یعنی تحول روحی فرد خلافکار و رستگار شدن در کنار یک پیر و مرشد (که برخلاف همیشه نه یک مرد درویش مسلک که یک زن مقتدر است) موضوعی است که هم پیش و هم پس از پخش روزی روزگاری بارها دست مایه ساخت آثار نمایشی قرار گرفته، اما شیوه پرداخت احمدجو به آن به گونه ای بود که مخاطب از آن دلزده نمی شد.

فیلمنامه قوی و شخصیت پردازی های درست، حضور در طبیعت بکر و وحشی نیمه بیابانی، شخصیت های خاکستری و پرهیز از طراحی شخیت هایی که به کلی مثبت یا منفی باشند و بازی های درست بازیگران کاربلد آن همگی دست به دست هم دادند تا روزی روزگاری را به عنوان یکی از آثار خاطره انگیز تلویزیون جاودانه سازند.

در کنار این، باید به فیلمبرداری فرهاد صبا و موسیقی استادانه فرهاد فخرالدینی نیز اشاره کرد. قاب هایی که اگرچه به معنای مرسوم کارت پستالی و رنگارنگ نیستند اما هوشمندانه انتخاب شده و کاملاً در خدمت ماهیت اثر هستند. موسیقی روزی روزگاری به ویژه موسیقی عنوان بندی آن نیز از آثر ماندگاری است در خاطر بسکمک از بینندگان تلویزیون جاودانه شده است.

بازی های درخشان از هنرمندان ماندگار

زنده یاد خسرو شکیبایی در نقش مرادبیگ یکی دیگر از نقش آفرینی های باکیفیت خود را ارائه کرد. مرادبیگ مصداق واقعی دزد سر گردنه است که همراه با همکاران خود سال هاست امپراتوری کوچکی در دل کوه و بیابان شکل داده و مال التجاره کاروان های عبوری بخت برگشته را غارت می کند. او دستکمک باهوش، کم حرف و مرموز به نام نسیم بیگ (محمد فِیلی) دارد. مراد بیگ به نسیم بیگ اعتماد کامل داشته و همه تصمیماتش را با مشورت او می گیرد.

محمود پاک نیت نیز در چهل سالگی و پس از تجربه همکاری با احمدجو در فیلم شاخه های بید با نخستین نقش جدی تلویزیونی خود با حسام بیگ به شهرت رسید.در این میان تکیه کلام های معروف سی مو التماس نکن! یا گوشِت می بُرم میذاروم کف دستت ها! که با لهجه شیرازی ادا می شد این شهرت و پذیرش برای بینندگان را دوچندان کرد.

سایر نقش های فرعی نیز همگی در جای خود بودند؛ هم شخصیت پردازی خوبی داشتند و هم بازی هایی به اندازه و یکپارچه، همراهی بیننده با ماهیت این شخصیت ها را به دنبال داشت .

محمد فِیلی که او نیز اولین نقش تلویزیونی خود را در روزی روزگاری پشت سر می گذاشت، در این مجموعه در نقش دو برادر دوقلو به نام های نسیم بیگ و بسیم بیگ بازی کرد. اولی دستیار و دست راست مراد بیگ بوده و دومی که شخصیتی شیرین عقل و پرحرف است، در اردوگاه حسام بیگ حضوردارد.

ژاله علو با تکیه بر سال ها تجربه بازیگری و البته صدای گرم و پرهیبت خود، توانست خاله لیلا را به عنوان شخصیتیکه با وجود اقتدار و قدرت فرماندهی، دارای جنبه های مادرانه و حمایتی است به تماشاگر بقبولاند.

زنده یاد جمشید لایق در نقش قلی خان نیز با وجود داشتن نقشی کم دیالوگ، درخشان ظاهر شد. بازی درونی و غم پنهان در چشمانش در سکانسی که سفره دلش را پیش مرادبیگ باز می کند و آن جمله معروف پیش از مرگ که قلی خان دزد بود،خان نبود! و بغض و اشکی که هنگام ادای عبارت تقاص ازین بدتر! در چهره لایق و صدای مخملین استاد ایرج رضایی منعکس شد، هیچ گاه از خاطره مخاطبان این سریال پاک نمی شود.

زنده یادان بهروز مسروری، منوچهر حامدی، انوشیروان ارجمند، جمشید اسماعیل خانی و حسین پناهی و سایر بازیگران این مجموعه نیز هر کدام با ارائه بازی های روان، به ماندگارشدن روزی روزگاری کمک کردند.

چگونه از روزی روزگاری به دخترم نرگس رسیدیم!؟

درکنار همه این موارد، آن چه قابل تأمل است، جسارت کارگردان در روایت داستانی در بستر مناسبات ایلیاتی و متعلق به دوران قدیم و البته تصویربرداری آن در لوکیشن های سخت و بیابانی است. پرهیز از تکرار موضوعات تکراری و دم دستی را هم نباید از قلم انداخت. آفتی که سالهاست گریبانگیر سریال های ما شده است.

به عبارت دیگر، متن های نحیف و بازی های ضعیف در ترکیب با موضوعات تکراری و محصور در فضای شهری، شرایطی را به وجود آورده که تعداد سریال های جذاب و ماندگار در یک دهه گذشته کمتر از انگشتان یک دست باشد.

این گونه است که از سریال های ماندگار دهه شصت و هفتاد که حتی در بازپخش خود بییندگان زیادی را جذب می کردند، به مجموعه هایی خنثی و یک بار مصرف می رسیم. سریال هایی که گویا از سر تکلیف و برای پرکردن آنتن ساخته شده اند. در آن ها نه خبری از بازی های درخشان هست و نه قصه ای جذاب و نه دیالوگ های شیرین و قابل تأمل. درنهایت نتیجه این شرایط هم این است که سریالی همچون دخترم نرگس که از همه جنبه های کیفی، سطحی زیرمتوسط دارد را باید به عنوان پربیننده ترین سیما بپذیریم!

4104/

آژانس مسافرتی: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور لحظه آخری، تور ارزان، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

منبع: خبرگزاری دانشگاه آزاد آنا
انتشار: 23 مرداد 1400 بروزرسانی: 23 مرداد 1400 گردآورنده: persinablog.ir شناسه مطلب: 5325

به "روزی روزگاری؛ روایت دلپذیر از آدم ها و فضای بیابانی، راهزنان خشن اما دوست داشتنی چگونه ستاره های تلویزیون شدند؟" امتیاز دهید

2 کاربر به "روزی روزگاری؛ روایت دلپذیر از آدم ها و فضای بیابانی، راهزنان خشن اما دوست داشتنی چگونه ستاره های تلویزیون شدند؟" امتیاز داده اند | 5 از 5
امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "روزی روزگاری؛ روایت دلپذیر از آدم ها و فضای بیابانی، راهزنان خشن اما دوست داشتنی چگونه ستاره های تلویزیون شدند؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید